കിളിമകൾ

‘വരികരികിലിരി‘ യെന്ന്

നല്ലതു

പറഞ്ഞു നോക്കി

വരിനെല്ലു പകുത്ത്

വഴിനീളെ

തൂകി നോക്കി.

ബാലേ ! ശുകപ്പൈതലേയെന്ന്

നല്ലൊരീണത്തിൽ

പുകഴ്ന്നു നോക്കി.

വന്നില്ലവൾ !

വാക്കുകൾ കൊത്താതെ

വരികളെടുക്കാതെ

കാഞ്ഞിരച്ചില്ലയിലൊരേയിരുപ്പ്.

സഹിച്ചില്ലെനിക്ക് !!

കനിവിന്റെ സൂര്യനുദിക്കാത്തൊരു

പകലിരട്ടക്കുഴൽ നീട്ടി

വീഴ്ത്തിക്കളഞ്ഞു ഞാൻ

കവിതയുടെ കിളിമകളെ.

തൊങ്ങലും

പൂവു-

മലങ്കാരവും കിഴിച്ചപ്പോൾ

ത്രാസ്സിൽ കിടപ്പുണ്ടെ-

ഴുത്താണി വലിപ്പത്തിലൊരു

പൊന്നുടൽ.

അതിലാകെയാരോ

വരച്ചിട്ടിരിപ്പുണ്ട്

രാമായണത്തിന്റെ ചിത്രം.