അമ്പത്

ഓരോ പിറന്നാളുച്ചയ്ക്കും
പാൽപ്പായസമുണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ
ഒരക്ഷരം വീതം മറന്നുപോകുമായിരുന്നു.

മധുരത്തോടൊപ്പം നാവിലലിഞ്ഞലിഞ്ഞ്
അതങ്ങുപോകും
അത്രതന്നെ.

ഒടുക്കം,
അമ്പതുവയസ്സു തികയുന്ന
ദിവസമാണതു ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്.

സ്വരവ്യഞ്ജനങ്ങളുടെ ദ്വീപസമൂഹങ്ങൾ
കാണാനില്ലെവിടെയും.

ആകെയുള്ളത്
ഏകാക്ഷരത്തിന്റെയാലില.

അതിനു മേൽ
പാച്ചോറിനു പകരം
കാൽവിരലുണ്ടു വിശ്രമിയ്ക്കുന്നൊരു
നിരക്ഷരകൃഷ്ണൻ.

ഗീതാരഹസ്യം പോകട്ടെ,
പ്രണയമുക്തകങ്ങൾ പോലും
വായിച്ചെടുക്കാനാകാത്തൊരു
നിർഗുണ പരബ്രഹ്മം !