കവിമരം

നട്ടുവയ്ക്കുമ്പോൾ


അമ്മയ്ക്കൊരേ പ്രാർത്ഥന.



നീണ്ടിടമ്പെട്ട്

ആകാശത്തെത്തൊട്ടിരിയ്ക്കണേ !



പൂക്കാലങ്ങളോടുല്ലസിച്ച്

സ്വർഗവഴികൾ നിറയ്ക്കണേ !



മഴയുടെ നേർപാതിയും

തണലിന്റെ വെളിപാടുമാകണേ!



നനച്ചുനില്ക്കുമ്പോൾ

അച്ഛനൊരേ നിബന്ധന.



കരുത്തരുടെ മാനിഫെസ്റ്റോ മതി

മരുത്തുക്കളോടെതിരിട്ടാൽ മതി



മുറിച്ചുവീഴ്ത്തുകിലും

മല്ലരുടെ ശയ്യയായാൽ മതി.



ആഗ്രഹങ്ങളിലെ

ഈ വൈരുദ്ധ്യം കാരണമാകണം



വളർച്ചനിലച്ച്

ഞാനൊരു കഴുമരം മാത്രമായി !



വാക്കുകളെ

നിത്യവും തൂക്കിലേറ്റി രസിക്കുന്ന

കവിമരം മാത്രമായി.